Tempel
In de Romeinse provincies ten noorden van de Alpen en Pyreneeën heeft zich uit de versmelting van Romeinse bouwvormen met inheemse, Keltische tradities een nieuw tempelmodel ontwikkeld. Dit staat bekend als de Gallo-Romeinse tempel. Deze onderscheidde zich van het typisch Romeinse tempelmodel, waarvan het Maison Carrée in Nîmes een prachtig bewaard voorbeeld is.
Romeinse tempels waren gebouwd op een hoog en langgerekt rechthoekig podium, dat slechts aan een korte zijde via een trap toegankelijk was. Zuilen stonden meestal alleen aan de voorkant, soms ook opzij, maar zelden aan de achterkant.
In de noordelijke provincies zijn betrekkelijk weinig tempels van dit model gebouwd. Ze waren altijd gewijd aan de Romeinse staatsgoden.
Gallo-Romeinse tempels bestonden uit een min of meer vierkant gebouw dat rondom door een zuilenhal was omgeven en boven het lessenaarsdak daarvan uitstak. Ten opzichte van het maaiveld waren deze tempels meestal niet of maar heel weinig verhoogd. De zuilenhal kon volledig open zijn, met de zuilen op een plint, of gedeeltelijk gesloten, met de zuilen op een lage muur. Veel van deze tempels waren gewijd aan inheemse goden.
Maison Carrée in Nîmes, 3 na Christus. Foto Dennis Jarvis op Wikimedia Commons
Reconstructie van een Gallo-Romeinse tempel in het heiligdom van Trier-Altbachtal. Naar: J.B. Ward-Perkins, Roman imperial architecture, 1981, 229, Fig. 139A
Verder naar:
